Zbigniew Wilk

Są ludzie, którzy już za życia stają się legendą. Czasami dzieje się tak za sprawą ich zawodowych osiągnięć, niekiedy dzięki aktywnej działalności społecznej, a innym razem – bo wyróżnia ich nietuzinkowa osobowość.

Profesor Zbigniew Wilk, wieloletni Dyrektor Liceum Ogólnokształcącego im. Stefana Żeromskiego w Żyrardowie, stał się ikoną naszej społeczności, bo łączył w sobie wszystkie te trzy elementy – był znakomitym, oddanym swojej pracy pedagogiem, pełnym pasji harcerzem i instruktorem, a także wspaniałym, ciepłym i życzliwym wobec innych człowiekiem.

Zbigniew Wilk ukończył wydział fizyki na Uniwersytecie Warszawskim i w 1963 roku rozpoczął pracę w Liceum Ogólnokształcącym im. Stefana Żeromskiego w Żyrardowie, z którym związany był przez całe zawodowe życie. W latach 1982-1985 pełnił funkcję wicedyrektora, a następnie w latach 1985-2001 dyrektora szkoły.

Jako nauczyciel fizyki potrafił w pełni wykorzystać swoją wiedzę i umiejętności, pobudzając wyobraźnię uczniów i pragnienie poznania. To między innymi dzięki niemu klasy matematyczno-fizyczne uchodziły za elitę szkoły.

Jako Dyrektor, podporządkował Liceum całe swoje życie. Miał bardzo konkretną wizję „Czerwoniaka” i potrafił gromadzić wokół siebie kadrę pedagogiczną i zarażać ją entuzjazmem do realizacji swoich  planów.

Był też pełnym pasji harcerzem i instruktorem. Wraz z Eugeniuszem Wojtkowskim
i Markiem Krukiem tworzył stałą kadrę wielu obozów – w Boguszewie, Kaleniu, Dębówku. Wiele pokoleń żyrardowskich harcerzy na tych właśnie obozach uczyło się samodzielności i odpowiedzialności.

Profesor Zbigniew Wilk, jak nikt inny, potrafił znakomicie łączyć funkcję nauczyciela fizyki, dyrektora szkoły i zaangażowanego instruktora ZHP. Posiadał wybitne zdolności mediacyjne. Potrafił łagodzić konflikty i napięcia, zawsze odnosząc się z szacunkiem i kurtuazją do swoich rozmówców. Otwarty na innych ludzi. Z równą uwagą i szacunkiem słuchający, swoich uczniów, nauczycieli, rodziców oraz wszystkich innych, którzy dzielili się z nim swoimi problemami. Każdego witał ze wspaniałym, budzącym otuchę, łagodnym uśmiechem na ustach. Jego charyzmie po prostu nie można było się oprzeć.

Za działalność edukacyjną i społeczną odznaczony m.in. Medalem Komisji Edukacji Narodowej i nagrodą Ministra Edukacji II stopnia.