Historia

Na początku była fabryka

Na początku była Fabryka Wyrobów Lnianych, powstała w ówczesnej Rudzie Guzowskiej należącej do rodziny hrabiów Łubieńskich. W 1829 r. Henryk, Jan i Tomasz Łubieńscy właściciele dóbr guzowskich a wraz z nimi m.in. Józef Lubowidzki (wiceprezes Banku Polskiego), Karol Scholtz (radca handlowy Banku Polskiego) przenoszą tu ulokowaną na warszawskim Marymoncie, a kierowaną przez francuskiego inżyniera Filipa de Girarda, przędzalnię lnu. Powstały kompleks fabryczny był własnością nowo założonego Towarzystwa Wyrobów Lnianych „Karol Scholtz i Współka”.

Dla potrzeb nowej fabryki zostają również sprowadzone nowoczesne maszyny przędzalnicze wprost z Anglii. Produkcja przemysłowa ruszyła 24 VII 1833 r. i właśnie tą datą określa się powstanie żyrardowskiego przemysłu lniarskiego.

To tutaj zastosowano przełomowy wynalazek francuskiego konstruktora Filipa de Girarda – mechaniczną przędzarkę lnu, która zrewolucjonizowała proces produkcji lnu na ziemiach polskich. Od jego nazwiska pochodzi nazwa Żyrardów.

Okres największego rozwoju i rozbudowy Żyrardowa i jego fabryki przypada na drugą połowę XIX w., kiedy żyrardowskie zakłady zostały sprzedane dwóm przemysłowcom, pochodzącym z czeskiej miejscowości Schönlinde Karolowi Hiellemu i Karolowi Augustowi Dittrichowi. Fabrykanci uczynili z żyrardowskiej fabryki jeden z największych i najnowocześniejszych ośrodków przemysłu lniarskiego ówczesnej Europy. Przez prawie 170 lat fabryka rozsławiała żyrardowskie wyroby z lnu na całym świecie, determinowała rozwój miasta i życie jego mieszkańców.

Rozbudowana przez nich osada fabryczna stanowi do dnia dzisiejszego unikatowe i zabytkowe centrum miasta.